Wanneer
Begijnhoven waren vanaf de twaalfde eeuw veilige plekken. Vrouwen konden zich er terugtrekken in een spiritueel leven. Een begijnhof was geen klooster: de vrouwen behielden een zekere vrijheid. Ze kregen ook bescherming. Boven de toegangspoort tot het Brugse begijnhof staat in grote letters het woord ‘Sauvegarde’. Daarmee werd die bescherming concreet. Het begijnhof werd een veilige plek. Een safe space. Rond dat thema maakte Psallentes een intiem, teder portret van begijnhoven, zoals er ook in Sint-Truiden een was. De rode draad is het dagelijks gezongen gregoriaans, afgewisseld met uitstapjes naar meerstemmige muziek. Uiteraard mag een lied van Hadewijch over de ‘minne’ niet ontbreken. Er zijn ook feestelijke momenten, met lofliederen die gezongen werden bij de intrede of jubilea van een begijn. De Duitse percussioniste Antonia Gerling voegt extra sprankeling toe, terwijl Sander Tas een achtergrondfilm maakt, volledig opgenomen in en rond het Brugse begijnhof.
Programma:
Gregoriaans uit verschillende Vlaamse manuscripten (14e tot 19e eeuw), lofliederen bij jubilerende begijnen, liederen van Hadewijch, polyfonie uit de 15e eeuw.
Bezetting:
Psallentes, vocaal ensemble
Antonia Gerling, percussie
Hendrik Vanden Abeele, artistiek leider
Sander Tas & Danja Cauwberg, video