Snelcursus New Wave door Koen Luwel

Na het succes in 2022 keert History of New Wave terug voor een tweede deel! Stijn Meuris en zijn topband brengen de iconische klanken van Bauhaus, Joy Division, The Cure en meer tot leven. Een avond vol duistere schoonheid, kippenvelklassiekers en meeslepende verhalen, recht uit de jaren tachtig. Stijlvol, rauw en onweerstaanbaar.

Wie anders dan Truienaar en New Wave expert Koen Luwel kan ervoor zorgen dat we beslagen op het ijs verschijnen om deze fantastische voorstelling ten volle te beleven. Een snelcursus New Wave mét onmisbare tracks!

Als je op Google de zoekterm ‘New Wave muziek’ ingeeft, dan komen volgende definities naar boven:

“New wave is een aanduiding van ongeveer elke vorm van moeilijk te classificeren popmuziek uit de periode 1977-1989” (Wikipedia).

“Muziekstijl, waar geen eenduidige omschrijving voor is te geven.”(Cultureel Woordenboek).

Definities die ons dus niet echt vooruit helpen. Dan vragen we het maar aan Scholar GPT: “Wat is New Wave muziek?” Met antwoord kunnen we wél iets aanvangen: ”New wave muziek is een muziekstijl die ontstond eind jaren 1970 en vooral populair werd in de jaren 1980. Het is een subgenre dat voortkwam uit de punkbeweging, maar minder agressief en meer op het verstand gericht was. Het onderscheidde zich van de punk doordat het een bredere muzikale stijl was met meer melodie, synthesizers, en experimentele invloeden. Deze muziek wordt gekenmerkt door strakke, ritmische gitaren, elektronische geluiden en een grote dansbaarheid.”

De interpretatie van wat New Wave nu precies is, verschilt ook (lichtjes) van land tot land waarbij men in de USA New Wave veel sterker laat aanleunen bij rockmuziek en men o.a. Talking Heads, Blondie, Elvis Costello, als New Wave beschouwt. In België komt de interpretatie veel sterker overeen met bovenstaande omschrijving van Scholar GPT, zoals blijkt uit de songs die voorkomen in Willy’s New Wave Top 100 of degene die verschenen zijn in de legendarische compilatiereeks van Antler-Subway uit de jaren 90: New Wave Club Classix.

Ook al lijkt het genre voor een buitenstaander erg homogeen, toch is New Wave erg breed en divers gaande van 100% gitaar tot 100% elektronisch en alle mogelijke mengvormen daar tussenin.
 
Met deze New Wave Top 5 probeer ik bovenstaande definitie en de diversiteit binnen het genre te illustreren.

1. No Shuffle – Front 242

Technisch gesproken is de muziek van Front 242 geen New Wave maar Electronic Body Music, een genre dat uit de New Wave is voortgevloeid. Deze song past met zijn onderkoelde zang, zijn strakke ritme en pulserende baslijn evenwel perfect binnen het New Wave genre. Het nummer is 100% elektronisch en het schijnbare gitaargeluid is een sample. Front wordt door veel kenners beschouwd als de meest invloedrijke Belgische band ooit, ook al zijn ze zwaar ondergewaardeerd gebleven in eigen land. Alleen al daardoor verdienen ze deze 1^e stek in deze Top 5.

2. Chinese Black – The Neon Judgement

Niet het meest gekende nummer van dit New Wave duo uit het Leuvense (daarvoor verwijs ik naar TV treated of The Fashion Party) maar wel het meest New Wave-achtige met zijn donkere, theatrale synthklanken, emotieloze zang en sober gitaarspel. Een prachtig gecomponeerd nummer waarvan ik me nog steeds afvraag hoe het komt dat het geen ruimere bekendheid genoten heeft. Het is een beetje hetzelfde fenomeen als met ‘Daydream’ van The Wallace Collection of ‘There will be no next time’ van The Kids, heel goede songs die nooit echte hits zijn geworden.

3. Alice – The Sisters of Mercy

Een nummer dat, in tegenstelling tot de twee vorige, volledig gitaargedreven is. Het is een uptempo song die gekenmerkt wordt door een strak, sober gitaarspel met de typische effecten uit de New Wave die je nu nog terug vindt bij Whispering Sons, een geweldige baslijn die de song draagt en de typische donkere grafstem van Andrew Eldritch. Wat de Sisters zo speciaal maakt, is het gebruik van een drumcomputer, genaamd Dr. Avalanche, waardoor de band ontsnapt aan het typische zang, gitaar, bas en drum cliché van de rockmuziek. Door het hoge tempo is dit een erg dansbaar nummer dat bewijst dat de depressieve connotaties die velen bij New Wave hebben verkeerd zijn en dat New Wave muziek ook gewoon puur fun kan zijn.

4. Transmission – Joy Division

Joy Division, een monument binnen het genre. Oorspronkelijk begonnen als punkgroep onder de naam Warsaw. Veel van hun eerdere songs zijn opnieuw opgenomen met Martin Hannet als producer die verantwoordelijk is voor de typische Joy Division sound waarbij hij er in slaagt om elk van de muzikanten te laten uitblinken in zijn specialiteit. Transmission illustreert dit mooi. De song begint met een nerveuze baslijn die doorheen de hele song aanhoudt, gevolgd door een geweldig drumpatroon met originele effecten, waarna een sobere maar herkenbare gitaarrif invalt en tot slot krijgen we dan de karakteristieke stem van Ian Curtis te horen. Het geheel wordt ondersteund door een subtiele synthsound die de verschillende elementen aan elkaar bindt. Een productiepareltje. Door het hoge tempo is ook dit nummer erg dansbaar. Mag naar mijn bescheiden mening wat meer gedraaid worden in plaats van ‘Love will tear us apart’.

5. Our Darkness – Anne Clark

Er zijn zo van die songs die je bij een eerste luisterbeurt meteen van je sokken blazen en waarvan je jaren later nog weet waar je was en wat je aan het doen was toen je ze voor de 1^e keer hoorde. Our Darkness is voor mij zo een van die nummers. Het nummer wordt gekenmerkt door een synth sequentie die ietwat bevreemdend en desoriënterend werkt en die netjes in de pas wordt gehouden door een monotone strakke beat. Daarboven op hoor je de stem van Anne Clark die niet echt zingt maar haar tekst eerder declameert. Zo niet voor niets de “New Wave poëet” genoemd. Ook dit is een erg dansbaar nummer dat na 41 (!) jaar nog steeds erg fris klinkt en een floorfiller blijft.

New Wave is voor mij een muziekgenre dat omwille van zijn veelzijdigheid, experimentele karakter en innovativiteit (synthesizers, drumcomputers, gitaareffecten, drumeffecten) mijn muziekbeleving veel spannender heeft gemaakt en nog steeds maakt. Het wijkt af van de klassieke zang, gitaar, bas en drum combinatie uit de pop en rockmuziek die, toegegeven, veel mooie nummers heeft opgeleverd maar bij momenten ook doodsaai kan zijn. Doordat New Wave zijn eigen subcultuur heeft is het ook muziek die erg verbindt. Ik ben al dikwijls ik aangesproken geweest door onbekenden omdat ik een T-shirts droeg van een of andere band uit het genre, wat altijd tot een fijn gesprek heeft geleid. Het in groep met gelijkgezinden naar optredens gaan verleent een extra dimensie aan dergelijke events.

Het New Wave genre heeft een enorme ‘legacy’ en heeft aanleiding gegeven tot veel andere verwante genres zoals Dark Wave, Elektrowave, EBM, Industrial, Gothic,… De elektronisch geïnspireerde New Wave heeft bovendien een sterke invloed gehad op de Dance. Zo is New Beat ontstaan doordat DJ’s New Wave songs vertraagd afspeelden om het geheel zwaarder en donkerder te doen klinken (zie bvb. ‘Flesh’ van A Split Second). Vermits er in de discotheken erg veel vraag was naar dit soort van muziek is men nadien nieuwe songs gaan produceren met dezelfde zware sound en trage beats (de zgn. AB-sound). Veel New Beat producers hebben bovendien een verleden in de New Wave, zoals Poésie Noire frontman Jo Casters die betrokken was in veel New Beatprojecten zoals The Erotic Dissidents of Taste of Sugar. Verder hebben ook heel wat housenummers elementen uit New Wave songs overgenomen of zelfs gesampled. Denk aan Vicious Dreams van het Truiense Zolex waarin een sample zit van de baslijn uit los Niños del Parque. De danceproducers waren dus erg vertrouwd met het genre.